21 czerwca 2024 roku uczniowie i nauczyciele Szkoły Podstawowej im. Polskich Mistrzów Olimpijskich w Żabinach pożegnali rok szkolny 2023/24. Uroczystość rozpoczęła się wprowadzeniem sztandaru, odśpiewaniem hymnu państwowego i hymnu szkoły. Następnie pani dyrektor - Magdalena Czarnomska podziękowała uczniom i nauczycielom za 10 miesięcy wytężonej nauki, pogratulowała osiągnięć w nauce, sporcie, działaniach artystycznych, wolontariacie i innych dziedzinach. Nauczycielom podziękowała również za aktywną postawę, zaangażowanie w pracy, cierpliwość i wsparcie, a rodzicom za udaną współpracę ze szkołą. Następnie życzyła wszystkim bezpiecznych, udanych, wspaniałych wakacji, nabrania sił do dalszej pracy w nowym roku szkolnym. Po przemówieniu pani dyrektor nastąpiła uroczystość przekazania sztandaru i ślubowanie absolwentów.
Po wyprowadzeniu sztandaru pani dyrektor i wychowawcy poszczególnych klas wręczyli uczniom nagrody za osiągnięcia edukacyjne. Świadectwa z wyróżnieniem otrzymali:
Klasa IV: Julia Banaszek, Jakub Licznerski, Kamil Rozentalski, Lena Sławińska, Marcel Zawadzki, Zofia Ziółkowska
Klasa V: Filip Dolatkowski, Hanna Potorska, Wiktor Sokołowski, Jakub Szostek, Alan Szynaka, Anita Wyźlic
Klasa VI: Piotr Grosz, Julia Kwiatkowska, Aleksandra Rozwadowska, Wiktor Sołobodowski, Aleksandra Świątek, Błażej Wiśniewski
Klasa VII: Zofia Gontarz, Eliza Lewicka, Maria Licznerska, Oskar Potorski,
Klasa VIII: Magdalena Krezymon, Karolina Mądzelewska,
Pan Jacek Cioch ogłosił wyniki plebiscytu na najlepszego sportowca roku. Finalistką została Julia Kwiatkowska z klasy VI. Nominowane dziewczęta zostały nagrodzone medalami, a zwyciężczyni -dodatkowo pamiątkowym pucharem.
W dalszej części uroczystości nastąpiło pożegnanie dwóch naszych nauczycielek- Pani Ewy Kopańskiej i Pani Lucyny Nowakowskiej, które zdecydowały się przejść na emeryturę. Najpierw pani dyrektor- Magdalena Czarnomska – przypomniała najważniejsze wydarzenia z kariery zawodowej Pani Ewy Kopańskiej, która przepracowała w naszej szkole 37 lat i przez 25 lat pełniła funkcję dyrektora szkoły. Wspomniała działania, które doprowadziły do wybudowania sali gimnastycznej, remontu kapitalnego szkoły, nadania szkole imienia i sztandaru. „Gdyby nie Pani, nie byłabym dzisiaj w tym miejscu, w którym jestem, dała mi Pani szansę i wiele nauczyła”- powiedziała pani dyrektor do Ewy Kopańskiej.
Następnie zwróciła się do Pani Lucyny Nowakowskiej "…Pani Lucyno! Zawsze była Pani chętna do współpracy i niesienia pomocy innym. Sama niejednokrotnie tego doświadczyłam, już jako dyrektor tej placówki, za co z tego miejsca pragnę Pani zgłębi serca podziękować. Pani Lucyna Nowakowska, legitymująca się 40 – letnim stażem pracy pedagogicznej, dołączyła do kadry naszej szkoły 7 lat temu, po likwidacji Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika w Jeglii, w której przez 16 lat również była dyrektorem.
Pani dyrektor podziękowała obu Paniom za sumienną pracę, aktywność zaangażowanie we wszelkie działania na rzecz szkoły i życzyła im zdrowia, spełnienia marzeń, realizacji pasji, na które dotąd brakowało czasu.
Podziękowania za wieloletnią współpracę złożył także Wójt Gminy Rybno - Tomasz Węgrzynowski, doceniając wkład obu Pań w prowadzenie placówek oświatowych w Żabinach i Jeglii. Wręczył też piękne bukiety kwiatów i pamiątkowe upominki.
Najbardziej wzruszające było pożegnanie przygotowane przez uczniów. Piękne wierszyki i piosenki wycisnęły łzy u Pani Ewy i Pani Lucyny. Do uścisków i życzeń dołączyli nauczyciele i rada rodziców, ta obecna i ta sprzed kilku lat, która ściśle współpracowała z Panią E. Kopańską.
Na zakończenie zabrały głos nasze przyszłe emerytki. Pani Lucyna Nowakowska powiedziała m.in.: „Z perspektywy tych kilku lat muszę Wam powiedzieć drodzy uczniowie, że macie wielkie szczęście uczęszczając do tej szkoły, w której uczą tacy nauczyciele. Osoby z wielkimi sercami, troskliwi, wyrozumiali, pasjonaci swojego zawodu, którzy pragną pogłębiać zasoby waszej wiedzy, usiłują wzniecić w was ciekawość świata . Przez 7 lat pracy mogłam zobaczyć wielkie zaangażowanie obu Pań dyrektorek w to abyście mogli uczyć się w jak najlepszych warunkach. Widziałam wiele prowadzonych akcji charytatywnych, aby nauczyć was dobroci i bezinteresownej pomocy potrzebującym. Wspaniała szkoła, dzisiaj mogę powiedzieć też MOJA SZKOŁA.” Podziękowała też paniom dyrektorkom, byłej i obecnej za życzliwość wsparcie i wyrozumiałość, koleżankom i kolegom „za wszelką pomoc, dobre słowo, troskę w chorobie, przyjazne nastawienie i miłą atmosferę”, a rodzicom za udaną współpracę.
Pani Ewa Kopańska wspomniała jak wyglądała szkoła, kiedy pierwszy raz do niej weszła w sierpniu 1987 r.: „Budynek był szary, smutny, z murów odpadał tynk. Okna dziurawe, piece kaflowe, podłogi pomalowane jakąś czarną substancją, powyginane, krzywe, przez szpary było widać ziemię. Tynki na ścianach tu i ówdzie popękane, połatane. Meble i ławki chyba z okresu tuż po wojnie. Toaleta na zewnątrz, tylko 2 umywalki na korytarzu.” Mimo rozczarowania pozostała w niej 37 lat, ponieważ spotkała tu wspaniałych ludzi, powiedziała: „Do złych warunków dało się przyzwyczaić, a relacje z koleżankami i kolegami okazały się bezcenne, to one nadawały sens i radość życia.” Kiedy została dyrektorem jej główne działania skupiły się na poprawie warunków materialnych. Po kilku latach powstała sala gimnastyczna, przeprowadzono remont kapitalny, wymieniono meble. Podziękowała koleżankom i kolegom za zaangażowanie, pracowitość, życzliwość, wspaniałą atmosferę, wsparcie i zaufanie. Wyrazy wdzięczności złożyła kilku radom rodziców z którymi współpracowała za zaangażowanie w organizację działań na rzecz pozyskiwania środków na wyposażenie szkoły. Wspomniała kilka ważnych wydarzeń w czasie swojej pracy, m. in.: „Nigdy nie zapomnę zaangażowania koleżanek i kolegów oraz rodziców w działania, zmierzające do nadania szkole imienia, a co za tym idzie sztandaru. Był to ogromny wysiłek. Drogie koleżanki i koledzy- na zawsze w mojej pamięci pozostaną te liczne popołudnia i wieczory, kiedy w szkolnej bibliotece otworzyliśmy fabrykę ozdób świątecznych. Kleiliśmy choinki z szyszek, robiliśmy bombki, zajączki i mnóstwo innych ozdób, potem je sprzedawaliśmy. Ile było przy tym pozytywnych emocji, śmiechu, radości z przebywania razem.” Zakończyła przesłaniem do uczniów: „Najważniejsze w życiu są dobre relacje z ludźmi, szacunek, współpraca, poczucie wspólnoty. Dzięki nim budzą się silne, pozytywne emocje i to one dają poczucie spełnienia, sensu życia i to one pozostaną na zawsze jako piękne wspomnienia. Prawdziwych relacji w życiu nie zastąpi Internet, wirtualna rzeczywistość nie da takich emocji, jakich np. ja miałam szczęście doświadczyć.”
Obie Panie stwierdziły, że będzie im brakowało kontaktów z uczniami, koleżankami i kolegami, ale „Są w życiu chwile, które coś ważnego rozpoczynają lub coś kończą. Przejście na emeryturę to moment w życiu człowieka, który łączy obie te cechy.” Życzeniami sukcesów dla całej społeczności szkolnej, życzliwych relacji i rozwoju placówki oraz wykonaniem pamiątkowego zdjęcia- uroczystość się zakończyła.